Styl charakteru to zespół zachowań opartych na wewnętrznych, głęboko zakodowanych w procesie rozwoju psychoseksualnego zdaniach skryptowych będących efektem fiksacji.
Stephen M. Johnson wyróżnił kilka stylów charakteru, odpowiadających w przybliżeniu nazewniczo zaburzeniom osobowości, jednak niestanowiących kategorii chorobowej ani nawet neurotycznej.

Można wyróżnić następujące okresy rozwoju i odpowiadające im charaktery:

okres przywiązania – więzi:
charakter schizoidalny (bezpieczeństwo);
charakter oralny;
okres rozwoju self – inni:
charakter symbiotyczny (granice self);
charakter narcystyczny (poczucie własnej wartości);
charakter masochistyczny (wolność);
okres rozwoju self w systemie:
charakter edypalny (miłość – seks);
Osoby, które nie rozwiązały konstruktywnie konfliktów poszczególnych faz rozwoju, kodują w psychice i w budowie ciała pewne samoograniczające skrypty myślowe. W efekcie w dorosłym życiu kierują się pewnymi schematami myślowymi i emocjonalnym, które poprzez podświadomość wpływają na zachowania, nie dezorganizując jednak funkcjonowania, jak dzieje się to w przypadku nerwicy. Pewne cechy osobowości odnajdywane są także w budowie ciała tych osób.

Koncepcja stylów charakteru opiera się na psychologii psychoanalityczno-rozwojowej.