Lęk to nieprzyjemny stan emocjonalny związany z przewidywaniem nadchodzącego z zewnątrz lub pochodzącego z wewnątrz organizmu niebezpieczeństwa, objawiający się jako niepokój, uczucie napięcia, skrępowania, zagrożenia. W odróżnieniu od strachu jest on procesem wewnętrznym, niezwiązanym z bezpośrednim zagrożeniem lub bólem.

Lęk staje się patologiczny, gdy stale dominuje w zachowaniu, gdy nie pozwala na swobodę, a w konsekwencji prowadzi do zaburzeń. Reakcje lękowe tracą swoją przystosowawczą funkcję i są nieadekwatne do bodźców, a niepokój wywołują sytuacje niemające znamion zagrożenia.

Lęk staje się często punktem krystalizacyjnym dla innych objawów, przybiera postać:

nieokreślonego niepokoju
napadów lękowych
zlokalizowaną – dotyczącą określonej części ciała lub sytuacji.
Od lęku odróżnia się strach wywołany konkretnym zagrożeniem.

Rodzaje lęku
lęk odczuwany – wyczekiwanie na wydarzenia przykre, o których nie wiemy nic konkretnego.
lęk domniemany – stan emocjonalny powstający na podstawie wyobrażeń, a nie rzeczywistego zagrożenia
lęk ukryty – przemieszczenie z przejawu w postać np. somatyczną.
lęk wolnopłynący – uczucie przenikającego nieokreślonego niepokoju
lęk napadowy – ostry napad lęku z poczuciem przerażenia
agitacja – silny lęk z towarzyszącym niepokojem ruchowym
lęk fobiczny – obawa przed określoną sytuacją, która doprowadza do jej unikania
lęk antycypacyjny – lęk przed lękiem np. lękowe oczekiwanie na napad lęku

Lękowi towarzyszą najczęściej objawy somatyczne, takie jak:

pocenie się
drżenie
drżenie dłoni
tężenie mięśni
objawy napięciowe ze strony obręczy barkowej, kręgosłupa etc.
świąd skóry
bóle brzucha
zawroty głowy
mrowienie
ból serca
kołatanie serca
zakłócenia oddychania
biegunka
moczenie się
omdlenia
łzawienie oczu